Sinds oktober verdedigt Gill Swerts de kleuren van RFC Seraing op het derde niveau in België. Als aanvoerder heeft de nu 34-jarige Vlaming de ploeg voorlopig naar de zesde plaats geleid. De Eredivisie, waarin zijn voormalige werkgevers Vitesse en Feyenoord zondag op elkaar stuiten, volgt hij nog op de voet. “Het zou prachtig zijn als Feyenoord kampioen wordt.”
“Dat gun ik de club van harte”, vertelt Swerts tegenover ELF Voetbal vanuit de auto. Zes dagen in de week pendelt hij anderhalf uur naar Luik om te trainen of te spelen. “Ik woon met mijn vriendin en dochter in Antwerpen. Daar hebben we het naar ons zin. Verhuizen zien we niet zitten. Mocht het na een wedstrijd echt laat worden, kan ik bij een ploeggenoot blijven slapen. Bij uitwedstrijden denkt de trainer gelukkig mee. Spelen we in Vlaanderen, hoef ik niet altijd eerst helemaal naar Luik te komen.”
Geen interesse
In oktober zette Swerts zijn handtekening onder een contract tot het einde van het seizoen. “De weg, die daar aan vooraf ging, verliep moeizaam. Eind januari had ik mijn contract laten ontbinden bij Notts County (League Two, red.). Ik had verwacht dat er snel iets op mijn pad zou komen, maar in Nederland en België bleek er geen interesse te zijn. Het valt me op dat clubs tegenwoordig sneller kijken naar leeftijd dan naar ervaring. Ik begrijp dat eigenlijk wel. Mij kunnen ze niet meer verkopen. Maar teams zijn tegenwoordig wel erg jong. Dat merk ik nu ook in onze kleedkamer.”
Swerts belde met NAC Breda, met Excelsior, maar een kans om zijn kwaliteiten te tonen, kreeg hij niet. “Ik kreeg als antwoord op mijn verzoek om mee te trainen, dat ze hun selectie niet wilden verstoren. Terwijl ik het gevoel had dat er wel regelmatig jongens deelnamen aan de training toen ik daar speelde. Ook jongens, die louter meetrainden om fit te blijven. Ik heb alleen bij RKC Waalwijk even meegetraind, daarna kwam er niets meer. Eind september werd ik gebeld door een zaakwaarnemer. Seraing was op zoek naar een ervaren centrale verdediger of middenvelder. In eerste instantie vonden ze me te klein, maar ik mocht toch op proef komen. De trainer (José Jeunechamps, red.) was al snel overtuigd.”
Drie weken later vertrok de trainer al. “Gelukkig toont zijn opvolger Christophe Grégoire (oud-speler Willem II, red.) veel vertrouwen in me. Hij maakte me aanvoerder en onder hem speel ik alles. Ik voel me gewaardeerd door de club, de supporters en de spelers.” Met RFC Seraing neemt hij plek zes in. “Om de Play-Offs te halen, moeten we nog een plaatsje klimmen en de laatste twee duels winnen. Dat zou mooi zijn voor de supporters. Alleen levert dat geen promotie op.”
Kampioen
Door de nieuwe competitieopzet, die afgelopen zomer is doorgevoerd, mag enkel de kampioen hogerop. “Beerschot gaat al vanaf het begin aan op kop. Ze zijn de grootste club, hebben de hoogste begroting, de beste selectie en horen op het hoogste niveau thuis. Toen het seizoen begon, was al bekend wie er kampioen ging worden. De rest speelde enkel om een zo hoog mogelijke plaats. Sterker nog. Beerschot heeft als enige een licentie aangevraagd om een niveau hoger te mogen spelen. Maar Play-Offs betekent weer vier wedstrijden extra, voor onze supporters erg leuk. Play-Offs was ook onze doelstelling dit seizoen, maar de kans dat we het halen, is erg klein.”
Seraing wil graag met hem verder. “Maar het is geen geheim dat ik ook weer graag een stapje hogerop wil. Dat kan met Seraing, dat kan met een andere club. Het probleem in Nederland is dat bij mijn naam telkens wordt gedacht dat ik rechtsback ben. Daar speel ik nu al een tijd niet meer. Bij Notts County stond ik op alle posities achterin, dat was een fantastische tijd. Als ik een nieuwe kans krijg in Engeland, zou ik direct tekenen. Ik speel nu het liefst controlerende middenvelder, zodat ik andere jongens kan neerzetten en de balans kan bewaken. Of centraal achterin. Ik ben nog even fanatiek als altijd en conditioneel is er ook niets mis. Clubs gaan tegenwoordig pas eind mei, begin juni handelen. We zullen zien wat er gebeurt.”
Vitesse
De resultaten in de Nederlandse Eredivisie krijgt hij allemaal mee. “Via social media en vrienden en oud-ploeggenoten in Nederland hoor ik alles. Ik vind het knap wat Feyenoord dit seizoen presteert. Als kleine jongen kwam ik daar binnen. Mijn Feyenoord-hart heb ik nooit verloren. Ik gun het ze zo dat ze weer kampioen worden. Maar het gaat niet gemakkelijk worden.” Zo treft de Rotterdamse equipe komende zondag Vitesse, waar Swerts van 2005 tot 2008 ook 66 Eredivisieduels afwerkte. “Vitesse is een gevaarlijke club. De ene week presteren ze fantastisch, de andere week gaat het plotseling minder. Ik vind het verrassend dat ze nu vijfde staan.”
Swerts vervolgt. “Vitesse is een moeilijke club, altijd gebeurt er wel iets. Maar dit seizoen heerst er rust. Ik vind dat knap. Ik gun het trainer Henk Fraser, die bij Feyenoord nog mijn jeugdtrainer was, zeer zeker.” De huidige prestatiereeks van Feyenoord is volgens Swerts ingezet onder trainer Mario Been. “Natuurlijk noodgedwongen. Maar hij gaf de eigen jeugd een kans. Ronald Koeman heeft dat daarna doorgezet en Giovanni (van Bronckhorst, red.) doet het nu met Jean-Paul van Gastel uitstekend. Aan Vitesse heb ik mooie herinneringen, in Arnhem heb ik ook nog steeds een appartement, maar ik gun Feyenoord het kampioenschap.”
Dubbele speelweken
Ajax, dat één punt minder heeft, blijft een gevaarlijke concurrent volgens de 17-voudig Belgisch international. “Ze spelen goed en ogen erg fris. De dubbele speelweken lijkt ze niet op te breken. Ze blijven maar gaan. Er lijkt ook minder druk te liggen. Bij Feyenoord moet het gebeuren, dat speelt zeker mee.” Wat was de meest bijzondere Feyenoord – Vitesse voor Swerts? “Dat was de eerste keer dat ik tegen Feyenoord speelde. De tweede wedstrijd na de winterstop, ook mijn tweede duel daardoor voor Vitesse. Mijn opa was overleden. Hij kwam altijd kijken, waar ik ook speelde. Ik heb niet getwijfeld of ik zou spelen of niet. Ik weet zeker dat hij ook had gewild dat ik zou spelen. De tranen kwamen pas nadien. Toen ik naar de plek op de tribune keek, waar hij altijd zat. Toen kwam het echt dichtbij.”
In Rotterdam is Swerts nog regelmatig te vinden. “Ik heb daar natuurlijk op school gezeten en heb daar nog veel vrienden. De eerste woensdag van de maand houden we met oud-ploeggenoten Glenn Loovens en Ricardo Danning een spelletjesavond. De ene keer bij de moeder van Glenn, de andere keer bij zijn broer. Al kan Glenn er alleen in de zomerstop bij zijn. Als het seizoen straks voorbij is, komen ze ook een keer naar mij in België. Dat is altijd lachen met veel verhalen over vroeger.”
Swerts hoopt de komende jaren nog zeker te blijven voetballen. “Ik word al regelmatig benaderd door bekenden wat ik daarna wil blijven doen. Dat zal iets in het voetbal worden. Wat weet ik nog niet. Trainer? Zaakwaarnemer? Begeleider? Ik heb in mijn periode bij NAC Breda mijn jeugdtrainerdiploma’s in België behaald. Begin september wil ik daar een vervolg aan geven, maar waarschijnlijk moet ik opnieuw een toelatingstoets maken, omdat mijn diploma’s zijn verlopen. Maar voorlopig wil ik nog gewoon voetballen. Ik heb daar nog veel te veel plezier in.”
