Het winnen van de Griekse beker, uitgeroepen worden tot Most Valuable Player en dit weekend de Play-Offs als koploper starten. Diego Biseswar kan terugkijken op een prachtige week. Zondagmiddag spelen zijn voormalige werkgevers Feyenoord en Heracles Almelo ook nog eens in de seizoensontknoping tegen elkaar. “Ik vraag aan de teamleider wel of hij mij op de hoogte wil houden.”
“Afgelopen zondag kon ik nog de tweede helft van de wedstrijd van Excelsior – Feyenoord zien. Ik hoopte op een positieve afloop, maar dat pakte anders uit”, vertelt de 29-jarige vleugelaanvaller, sinds afgelopen zomer in dienst van PAOK Saloniki, tegenover ELF Voetbal. “Maar nu zie ik het niet misgaan. Ik heb vertrouwen. Jammer dat Tonny Vilhena is geschorst, maar nu kan Dirkie (Dirk Kuijt, red.) weer mooi als redder in nood optreden. Hij is en blijft een op en top prof.”
Biseswar klinkt opgewekt door de telefoon vanuit Thessaloniki, waar de thermometer de 22 graden aantikt. Niet vreemd natuurlijk. Zaterdag veroverde hij met PAOK Saloniki de Griekse beker na een hectische 2-1 zege op aartsrivaal AEK Athene. “Het begon al als een gekkenhuis. We reden met de bus naar het stadion, maar konden niet meer verder. Fans hadden hun auto’s midden op de snelweg geparkeerd. Toen zijn we met kleine busjes naar het stadion gebracht. Daar vonden toen net die rellen plaats.”
Gas
De eindstrijd in het Panthessaliko Stadium van Volos moest een halfuur worden uitgesteld vanwege de onrust tussen de fans van beide clubs. “Op een gegeven moment kreeg ik ook gas in mijn ogen en noem maar op. Of gas, ik voelde dat er ergens in het stadion wat werd gespoten. ‘Wat gebeurt er hier?’, dacht ik. De rellen waren voorspeld. Toen we hoorden dat we later zouden beginnen, wisten we zeker dat ze hadden plaatsgevonden.”
Biseswar bekleedde in de finale een cruciale rol door de openingstreffer voor zijn rekening te nemen. “Het was mijn eerste bekerfinale. Ik had er zin in. Vooraf had ik ook het gevoel dat ik een doelpunt zou meepikken. Dat ik juist de eerste zou maken, had ik niet durven dromen.” De Amsterdammer in Griekse dienst schoot hard en hoog raak op aangeven van Djalma Campos. “Aan de zijkant speelde onze nummer tien zich goed vrij. Zijn schot werd geblokt, maar hij draaide zich om, gebruikte goed zijn lichaam en legde daarna perfect op me af. Voor mij een kwestie van goed richten. Het was geen moeilijke goal.”
Een enorme blunder van doelman Panagiotis Glikos leidde tot de gelijkmaker. “Het zou geen gemakkelijke wedstrijd worden. Beide teams zijn aan elkaar gewaagd. Daar verloren we met 3-0, thuis wonnen we met 1-0. AEK is een goede tegenstander. We waren opgelucht na de eerste goal. Zo’n tegendoelpunt betekende een klap, maar we hebben ons goed staande gehouden.”
In de 81e minuut kopte Pedro Henrique bij de tweede paal de winnende 2-1 binnen. “Een opluchting. Toen had ik het gevoel dat ie binnen was. Zij kregen geen grote kansen, schoten vanaf dertig meter. Het was vijf tot acht minuten tegenhouden. Ik kreeg zelf nog een grote kans. Die schoot ik naast.” In de extra tijd viel Biseswar, die ook de trofee ontving voor Most Valuable Player, een publiekswissel ten deel. “Ik was ook op, zat er aardig doorheen.”
Na het laatste fluitsignaal startte het feest. “We toonden eerst respect voor de tegenstander bij het ophalen van hun medaille. Toen wij de beker kregen, renden we met zijn allen over het veld. Ik denk dat we een hele marathon hebben afgelegd. Aan alle kanten, waar onze supporters zaten en stonden, zijn we geweest. Gelukkig kwamen ze niet het veld op.” De medaille ligt in de woonkamer. “Ik moet oppassen dat mijn zoontjes ze niet elke keer pakken.”
Vier uur ‘s nachts
Op weg naar Thessaloniki barstte het feest helemaal los. “We moesten twee uur rijden met de bus, daar hebben we vier uur over gedaan. Op diverse plekken werden we aan de kant gehouden door onze supporters. Een mooie ervaring.” In de stad ging het feest verder. “In het centrum staat een witte toren, daar wilden we naar toe voor de huldiging. Het stond daar en ook de weg daarheen helemaal vol. We moesten door die mensenmassa met de bus. Normaal ben je daar met de auto binnen drie minuten. Wij deden er een uur over. En dat om vier uur in de nacht! Op een tv-station zagen we hoe vol het stond, maar dat was om twaalf uur of half één. Ik dacht om drie, vier uur zijn er niet veel mensen over. Maar er stonden er nog meer! Wij klommen op het dak van de bus, staken vuurwerk af. Het was een prachtig feest. Daarna zijn we nog met zijn allen uit geweest. Het was een zware nacht.”
Nu wacht PAOK Saloniki de Play-Offs. Vier ploegen die twee keer tegen elkaar spelen. De winnaar gaat er met een Champions League-voorrondeticket vandoor. Zondag neemt PAOK het uitgerekend weer tegen AEK Athene op. “We willen graag de Champions League halen. Daar maken we meer kans op dan vorig jaar tegen Ajax. We zijn nu beter op elkaar ingespeeld en ronden meer kansen af. We weten wat we kunnen, gaan ons best doen. We starten sowieso met twee punten voorsprong. Het gevoel is goed. Thuis zijn we sterk.”
“Het worden enkele mooie duels. Die klassieke wedstrijden zijn prachtig om te spelen, kippenvelmomenten. Ik heb Feyenoord – Ajax een paar keer meegemaakt, deze duels kennen dezelfde impact. Een dag voor de wedstrijd komen ze met vuurwerk naar de training om de spanning op te wekken. De fans van PAOK zijn te vergelijken met Feyenoord, misschien nog een tikkeltje gekker. Al is het wel even slikken om nog tot de 31e door te moeten. Het is een lang seizoen, dat we ook goed willen beëindigen. Het behalen van de Champions League zou helemaal super zijn.”
El Ahmadi en Vermeer
Dat gevoel heeft hij ook als Feyenoord zondagmiddag de landstitel binnenhaalt. “De perschef (Gido Vader, red.) spreek ik af en toe. Soms ook Karim El Ahmadi en met Kenneth Vermeer heb ik nog wel eens contact. Door mijn programma hier zit het er niet in om eens een wedstrijdje mee te pikken. Dat is jammer. Maar ze zijn hier van harte uitgenodigd om eens het Griekse voetbal te komen bekijken. Volgend jaar wil ik zeker een keer weer in De Kuip komen kijken.”
Heracles Almelo, dat zondag als slottegenstander in het strijdperk aantreedt, volgt hij af en toe via de televisie. “Ik weet dat hun spits (Samuel Armenteros, red.) het heel goed doet. Er staat een leuk, compact team, een goede mix van oud en jong. De laatste drie, vier jaar doen ze goed mee voor de Play-Off-plekken. Meneer Smit (voorzitter, red.) heeft het goed voor elkaar. Samen met Nico-Jan Hoogma heeft me destijds (op huurbasis in 2006, red.) gehaald. Ze wisten toen nog niet hoe ze met die jongens uit het westen moesten omgaan, haha. Samen met Robbert Schilder heb ik toen een handleiding uitgeschreven, haha. Het zal zondag voor Heracles lastig worden om een punt te pakken.”
Volgende maand komt Biseswar voor twee, drie dagen terug naar Nederland. “Dan pak ik mijn spullen en dan op vakantie. De kinderen zijn nu wat ouder, de kleinste is bijna vier, de ander vijf. Ze gaan hier naar een internationale school en praten al goed Engels en zelfs een paar woordjes Grieks. Al denk ik niet dat het de nette woordjes zijn. Grieks is moeilijk, ze praten zo snel. Maar enkele leuke woordjes ken ik inmiddels wel.”
Biseswar tekende afgelopen zomer een contract tot medio 2019 bij PAOK. Ziet hij zichzelf in de toekomst nog wel terug in de Eredivisie? “Dat weet ik niet, dat zie ik wel. Als er een mooie club in Nederland komt, dan kan ik daar altijd over nadenken. Maar nu nog niet.”
