Nadat Feyenoord zich in de voorbereiding al liet verrassen door een middenmoter uit de Jupiler League (FC Dordrecht-uit, 1-1), was PEC Zwolle afgelopen zondag de baas in eigen huis (2-1). Het is achteraf natuurlijk makkelijk gezegd, maar puntverlies was op voorhand ergens wel te verwachten.
Tekst: Michael Dreessen
Wie Feyenoord aan het werk heeft gezien tegen FC Dordrecht, zal het opgevallen zijn dat de Rotterdammers aan de Krommedijk in feite op dezelfde manier door het ijs zakten als in Zwolle. De ploeg van trainer Ronald Koeman begon beide duels afwachtend, met een soort mentaliteit van: ‘het komt wel goed’. Maar goed kwam het beide keren niet. Vooral omdat Zwolle tot op het bot gemotiveerd streed voor de drie punten.
Zodra Feyenoord buiten de poorten van De Kuip voetbalt en het te maken krijgt met een mindere maar gemotiveerde tegenstander, aangevoerd door het eigen thuispubliek, dan wordt de ploeg niet zelden op alle fronten afgetroefd. De persoonlijke duels worden verloren, er sluipt onzekerheid in de ploeg en er wordt meer achteruit gevoetbald dan vooruit. Dat bleek vorig jaar al het geval, bij uitwedstrijden tegen PEC Zwolle (3-2), SC Heerenveen, RKC Waalwijk (1-1) en ADO Den Haag (2-0).
Ik wil niet direct zeggen dat dat een gebrek aan kwaliteit is (Feyenoord is momenteel immers hofleverancier van Oranje), maar wel een gebrek aan lef en creativiteit op met name het middenveld. Creativiteit waar clubs als Ajax en PSV wél over beschikken. Want Feyenoord mist een type speler als Christian Eriksen of Adam Maher die de oplossing heeft zodra een tegenstander druk zet. Een speler die zich uit de persoonlijke duels voetbalt zonder ordinair de strijd te hoeven aangaan. Lex Immers, Ruud Vormer en Jordy Clasie nemen weinig risico en beschikken niet over de gewenste creativiteit en techniek. Die spelers moeten hun tegenstander fysiek de baas zijn en als dat niet lukt, heeft Feyenoord een probleem.
Nog geen twee jaar geleden had Feyenoord met Karim El Ahmadi en Otman Bakkal wel spelers die de oplossing vooruit zochten, gevolgd door een splijtende dieptepass, in plaats van de bal maar terug naar Mulder of de defensie te spelen bij een jagende tegenstander. Jordy Clasie was er dan om de gaten te dichten. Tony Vilhena is overigens wel een creatieve en technisch begaafde speler, maar die zou het beste tot zijn recht komen op de plek van Immers. Koeman zal Immers niet zo snel passeren.
Bovendien is één creatieve middenvelder erg mager. Als Vilhena een dag niet thuis geeft en Jean-Paul Boëtius zoals nu afwezig is (blessure), ontbreekt het aan creativiteit en worden Pelle en Immers met opportunistisch spel gezocht. Dat kan werken, maar dan zullen de Rotterdammers elke wedstrijd met het mes tussen de tanden honderd procent moeten geven. Ook tegen Zwolle, RKC of FC Lutjebroek. En niet volstaan met te denken dat het wel goed komt.
Voetbal Centraal
