Achttien jaar moest Rotterdam-Zuid er op wachten. En uitgerekend Dirk Kuyt (36) schiet en kopt Feyenoord naar de landstitel. Een droomscenario voor de Katwijker en Het Legioen. Mannen en vrouwen huilden in De Kuip. Over een zondag vol emoties, voor iedereen die zich een Feyenoorder noemt.
“Ik heb een week de tijd gehad om de schaal netjes op te poetsen, dus hij glimt extra mooi”, zegt Jerzy Dudek rond half vijf ’s middags op het veld van De Kuip tegen stadionspeaker en oud-Feyenoorder Peter Houtman. Hij lacht hard in de microfoon. De Pool Dudek, een van de Feyenoorders die in 1999 kampioen werd, kwam voor het uitduel met Excelsior voor niets naar Rotterdam.
Nu staat Dudek klaar, nadat hij weer werd gevraagd de kampioensschaal uit te reiken. Spelers van Feyenoord komen een voor een naar het podium, omgeroepen door Houtman. De familie van trainer Giovanni van Bronckhorst staat dan op de hoofdtribune. De vader van de eerste Feyenoord-trainer die kampioen wordt sinds Leo Beenhakker drukt zijn kaken stevig op elkaar en klapt. Daarna veegt hij zijn handen over zijn ogen. De man naast hem slaat een arm om hem heen.
Burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam staat in een van de skyboxen in De Kuip met een papieren variant van de schaal. Hij glimlacht en houdt het ronde papier vast als een stuur, kwart over negen, en beweegt op en neer mee op de muziek. Eerst maken supporters foto’s van hem. Daarna met hem.
Hoofdrol
Om 16.37 uur roept Houtman Dirk Kuyt naar voren, als laatste, na Van Bronckhorst. Kuyt loopt over de rode loper naar het podium. Hij praat kort met Dudek, omhelst hem en gaat daarna tussen zijn teamgenoten staan. Dudek geeft de schaal aan Kuyt. Confetti, rood en wit, schiet uit kanonnen als Kuyt de schaal omhoog zwaait. Luid gejuich. Tribunes in De Kuip schudden.
Een paar minuten later staat Kuyt te hakken, op de muziek van DJ Paul Elstak, die naast het veld staat te draaien. Twee kinderen van Kuyt dansen mee, de andere twee rennen over het veld en vermaken zich al rollend over het veld met de rode en witte confetti. Ze hebben weinig aandacht voor de entree van Lee Towers en zijn gouden microfoon. “En hij is er natuurlijk ook bij”, zegt Houtman om Lee Towers en zijn versie van You’ll Never Walk Alone aan te kondigen.
De vijftiende landstitel, de eerste landstitel sinds 1999. 82 punten, een meer dan Ajax. Kuyt, 36 jaar en 296 dagen, scoorde drie keer in de kampioenswedstrijd tegen Heracles Almelo: 3-1. De eerste al na 38 seconden. Met zijn armen wijd gespreid stond aanvoerder Kuyt daarna voor het Legioen. Luid bejubeld. Tranen bij sommigen. De tweede goal vierde hij met de geschorste Tonny Vilhena, zittend in een trainingspak langs de zijlijn, achter de reclameboarding. En bij de derde goal, een strafschop in minuut 84, trok Kuyt zijn shirt uit. Zijn teamgenoten achter hem aan rennend. Inclusief alle wisselspelers. Een moment van extase in De Kuip. En weer tranen.
Kuyt staat inmiddels op 102 Eredivisie-doelpunten voor Feyenoord. Alleen Cor van der Gijp en Ove Kindvall scoorden vaker voor Feyenoord in de Eredivisie. En Kuyt is de op drie na oudste speler in de Eredivisie die drie keer in een wedstrijd scoorde, na Abe Lenstra, Faas Wilkes en Pleun Strik. En hij is de op een na oudste doelpuntenmaker ooit in een kampioenswedstrijd, na: Johan Cruijff (37 jaar en 11 dagen).
Droom
Houtman meldt zich na de prijsuitreiking bij Kuyt en Van Bronckhorst, die met de schaal bij de voorzitter van de supportersvereniging staan. Houtman vertelt dat de spelers een speciale Feyenoord-kampioensring krijgen. Van rood, wit en goud. Daarna gaat de microfoon naar Van Bronckhorst. Hij spreekt over het wachten op de titel, trots, het geduld, het lijden en het geloof in eigen kunnen. En dat de titel voor de fans is. Hij geeft de schaal daarom even aan de voorzitter van de supportersvereniging.
Houtman vraagt of de aanvoerder misschien ook nog iets wil zeggen. Kuyt, met schorre stem: “Beste mensen, zo’n tien jaar terug riep ik: ik heb een droom. Die droom was terugkeren bij Feyenoord. Maar dat was eigenlijk niet mijn droom. Want mijn droom was jullie droom. Achttien jaar lang hebben wij moeten wachten op deze prijs…”
Dan springt Houtman snel aan de kant. Kuyt wordt besprongen door teamgenoten. Een paar seconden later is de microfoon van Kuyt naar Bilal Basacikoglu gegaan. Hij schreeuwt een paar keer: “Helemaal niets in Amsterdam.” En de spelers rennen op richting het doel. Willem van Hanegem kijkt, als analist van FOX Sports, al leunend tegen de reclameboarding langs het veld mee. Een vrouw omhelst hem. Zoals ook Kuyt hem omhelsde, niet lang na het laatste fluitsignaal.
In de catacomben van De Kuip, zo’n uur na de wedstrijd, is de stem van Kuyt nog heser, dan op het veld. Hij heeft zijn wedstrijdtenue dan nog aan. Inclusief groen-witte aanvoerdersband. “Deze dag is het hoogtepunt in mijn carrière. Hier kan geen WK- of Champions League-finale tegenop. Dit was altijd mijn droom: met Feyenoord kampioen worden. Op deze wijze winnen is voor mij persoonlijk natuurlijk helemaal fantastisch. Dit had ik echt niet zo zien aankomen.”
Dit lijkt wel het ideale scenario om het jongensboek te sluiten…
“Misschien wel, maar ik ga nu eerst genieten. Vooral op De Coolsingel. Ik heb wel een idee wat betreft mijn toekomst, maar het is wel zo respectvol om die eerst met de trainer en de directie te bespreken. Jullie zullen het snel horen. Ik heb mij tot nu toe alleen op de titel gefocust. Ik wilde niet dat het alleen maar over de toekomst van Kuyt zou gaan. Ik heb ook nog niemand ingelicht over mijn plannen.”
Crazy fucker
Steven Berghuis loopt een verslaggever van RTV Rijnmond tegemoet. Een high five. “Jij ook gefeliciteerd, hè”, zegt Berghuis. De aanvaller, gehuurd van het Engelse Watford, zegt dat hij ook volgend seizoen bij Feyenoord wil blijven. En hij hoopt dat Kuyt blijft. “Dirk is echt de leider in de selectie. Hij was in deze kampioenswedstrijd, en eigenlijk dit hele seizoen, goud waard. Mede dankzij hem staan we hier nu ook. Ook na een nederlaag als tegen Sparta pepte hij de boel weer op. Dirk heeft zoveel meegemaakt. Die ervaring deelt hij met ons. Ik weet niet of hij blijft. Maar ik denk dat Dirk het nog veel te leuk vind om te stoppen. Hij is echt een liefhebber. Of ik hem ga proberen te overtuigen? Ik weet niet of ik daar zoveel inspraak in heb, haha.”
Nicolai Jörgensen wandelt glunderend voorbij met een gouden schoen in zijn handen. “Hoe komt hij daar nou aan?”, vraagt Berghuis. “Een prijs van Voetbalprimeur? Die wil je toch niet hebben joh… Nico, Nico! Bad trophy, man.”
Jörgensen lacht en kust de gouden schoen. De Deense topscorer van Feyenoord (21 goals) heeft met Kuyt gesproken, zegt hij. “Ik zei tegen Dirk: wat wil je nu nog meer? Je bent een legende. Als ik jou was zou ik stoppen. Ga naar huis, naar bed, haha. Dirk is onze mentor. Ik ben heel blij voor hem, hij is een beest. En een crazy fucker, net als de rest van ons team.”
Coolsingel
Eljero Elia noemt Kuyt zijn oom. “Hij slaat mij altijd”, vertelt Elia, die in interviews aangeeft deze zomer naar het buitenland te willen gaan, lachend. Hij heeft veel bewondering voor Kuyt. Ook voor zijn drie doelpunten van zondag. “Gruwelijk toch? Dat het nu zou uitpakt voor mijn oom.”
“We dragen Dirk voortaan op een schild door de stad”, zegt Jens Toornstra, nadat hij een flesje bier op de grond heeft gezet. “Dirk stond er weer hè. Alsof het allemaal zo moest zijn. Nee, ik heb nog niet de kans gehad om te vragen of hij volgend seizoen nog bij ons speelt. Het is nu ook een gekkenhuis hier. De sfeer in het stadion was geweldig. Ik had voor de warming-up al kippenvel. Het is zo mooi dat we de fans dit kunnen geven. Ze hebben er zo lang op moeten wachten. Ik heb mijn telefoon nog niet aangeraakt. Hoe is de sfeer in de stad? We hebben vorig jaar op de Coolsingel gestaan, maar nu wordt het intenser. We hebben 34 speelrondes op één gestaan. Dan ben je wel de beste van Nederland. Als ik vanavond in bed lig en nog een beetje kan nadenken denk ik vast nog terug aan alle bijzondere momenten van dit seizoen.
Berghuis: “De eerste landstitel in achttien jaar tijd joh. Ik ben nu een seizoen bij Feyenoord en maak het nu gelijk mee. Jongens als Jordy Clasie hebben hier jaren gespeeld en het helaas niet meegemaakt. Ik voel me echt bevoorrecht. We hebben het gewoon geflikt. Voor de wedstrijd kregen we nog een motivatievideo te zien. Dat was heel tof. Al onze vriendinnen of vrouwen spraken een boodschap in. En voor sommige jongens ook hun kinderen. Dat is wel iets wat ons raakte, ook omdat we er niets vanaf wisten. Gio zei: je doet het niet alleen voor jezelf of Het Legioen, maar ook om deze mensen trots te maken. De mensen die van jullie houden. Ik ben zo blij dat het is gelukt. Het wordt iets heel bijzonders op De Coolsingel. Een droom die uitkomt, voor ons en de fans.”
