Hij noemde het al eens het emotionele hoogtepunt van zijn carrière: de huldiging op de Coolsingel in 1999. Als jochie van Rotterdam met de kampioensschaal op het bordes van het gemeentehuis. Zo’n 250 duizend mensen verzameld. Dat Rotterdamse jochie, Leo Beenhakker is nu 74 jaar en volgt ‘zijn’ Feyenoord nu voor de tv in zijn penthouse met uitzicht op De Kuip.
Nee, hij wil er echt niet meer naartoe: naar De Kuip. Daarvoor blijft de pijn te hevig, na zijn vertrek in 2011. Toen was Beenhakker nog technisch directeur. Algemeen directeur Eric Gudde vond Don Leo te oud. In een interview met de Volkskrant uit 2015: “Ik zei tegen Gudde: ‘Als je me aanneemt als ik 67 ben, verbaast het je dan heel erg dat ik twee jaar later 69 ben?'” Het afscheid liet een litteken achter.
Vragen
Hij hoorde zondagmiddag rond kwart over vier hard gejuich uit De Kuip. Zijn penthouse, op de negende verdieping, biedt uitzicht op de Maas en De Kuip. Beenhakker kocht de woning, recht tegenover De Kuip, in 2009 van Peter Bosz. Hij zit er nog steeds prima, zegt hij aan de telefoon. “Ik hoor hier bijna eerder wanneer Feyenoord scoort dan wanneer ik het op tv kijk”, zegt hij in gesprek met ELF Voetbal.
“Ik kijk nog veel wedstrijden, vooral thuis. En dan niet met een of ander notitieblok op schoot. Dat heb ik vijftig jaar gedaan, aantekeningen maken met wie, waar en waarom. Die tijd heb ik nu gehad. Ik kijk ontspannen. Gewoon, als een liefhebber van het mooie spelletje waarop ik ooit verliefd ben geworden. Ik blijf Feyenoord-supporter. Als een klein jochie ging ik al met die ouwe aan de hand naar De Kuip.”
Wanneer de oud-trainer de deur uitgaat, om boodschappen te doen of om zijn gezicht te laten zien bij Sparta Rotterdam of Excelsior, ontkomt hij niet aan het enthousiasme van mensen die Feyenoord een warm hart toedragen. “Ja, dan krijg ik steeds dezelfde vraag: gaat het dit seizoen weer eens lukken? Gaan we die titel winnen? Dat gebeurt overigens wel op een vriendelijke manier. En die vraag is ook logisch wanneer mensen mij herkennen. Maar ik weet het natuurlijk niet. Ik ben geen waarzegger hè?”
Gozers
Ze zijn er nog niet, al ziet het er goed uit, zegt Beenhakker. “Mensen in Rotterdam leven toch tussen hoop en vrees. Sommigen denken: het zal toch niet weer misgaan? Het houdt de stad en andere delen van Nederland, want er zijn ook veel fans in de rest van het land, wel bezig ja. Dat laat de grootsheid van voetbal zien. Wat mij betreft hoop ik alleen al voor mijn gozers dat ze het dit keer redden tot de eindstreep.”
Met ‘zijn’ gozers doelt hij op Giovanni van Bronckhorst, Jean-Paul van Gastel en Jan Wouters. Nu de trainer van Feyenoord en assistent-trainers, in het verleden spelers onder de trainer Beenhakker. Van Gastel was de aanvoerder van de laatste kampioensploeg van Feyenoord. In Rotterdam-Zuid hingen de spelers een bord boven de ingang van het kantoor van Beenhakker: ‘Dr. Phil’. Rotterdamse humor, noemde de oud-trainer het. “Een niet-afgestudeerde psycholoog”, noemde Van Gastel Beenhakker.
“Ik koester die periode. Ik heb ook zoveel mooie momenten gehad bij Feyenoord. Het contact met de mensen van toen is vrij summier. Iedereen gaat ook verder met zijn leven. Maar wanneer ik iemand als John Metgod of Geert Meijer per toeval ergens tegenkom is het altijd heel plezierig. Net als met spelers van toen. Ik vind het nu ook leuk om te zien hoe Gio zich ontwikkelt, samen met Jean-Paul en Jan. Ze hebben als staf van deze selectie echt een eenheid gesmeden. Ik gun hen die landstitel van harte. Net als Casper van Eijck, de clubarts, en Bas van Noortwijk, de teammanager. Die twee ken ik ook heel lang.”
Parallellen
Dat Dirk Kuyt zondag, niet voor het eerst dit seizoen, op de bank zat, verraste Beenhakker niet. “Gio weet echt wel wat hij doet. Of hij Kuyt extra wil prikkelen voor de laatste weken, weet ik niet. Maar ik weet dat Gio per wedstrijd kijkt welke elf spelers het beste team vormen. Dat is logisch. Dat Dirk niet altijd speelt moet hij accepteren. En dat geldt ook wanneer spelers als Kongolo, Vilhena of Toornstra een keer niet spelen. De kracht van een kampioen is het collectief. Dat was bij ons ook zo in 1999.”
Ja, Beenhakker ziet wel parallellen tussen het Feyenoord van 1999 en nu. “Net als achttien jaar terug staat er een team dat weigert te verliezen. Ze hebben zo’n enorme drive. Met jongens als Karsdorp en Vilhena. En El Ahmadi. Toornstra was ook weer sterk tegen PSV. In zo’n wedstrijd merk je ook dat het Legioen een finalesfeer creëert. Dat heeft toch invloed op een team. Veel mensen kijken nu vast uit naar De Klassieker tegen Ajax in april, maar tussendoor moet ook nog gevoetbald worden, mensen.”
“De enige nederlaag van dit seizoen was ook zeer verrassend tegen Go Ahead Eagles. Wedstrijd voor wedstrijd bekijken. Maar dat dit een uitgelezen kans om weer kampioen te worden is duidelijk. Ik hoop het voor de fans en de meeste mensen bij Feyenoord, dat het nu gaat lukken. Ook zodat een nieuwe generatie het eens kan meemaken wat zo’n landstitel kan losmaken. De impact die voetbal heeft op mensen is bijzonder. 1999 blijft voor mij dierbaar, daar op die Coolsingel. Dat neemt niemand mij af.”
